Kategoriarkiv: Tanken er fri

Eg undrar …

Legg att eit svar

Det er nokre dagar sidan sist eg skreiv eit innlegg i denne bloggen. 3708 dagar, faktisk. Nesten ti år og to månadar. Og no har eg gått hen og byrja undra meg att: Kva skal eg gjera med han? Éin ting er at det er jo litt dumt å ha ein blogg og ikkje skriva noko i han, så då er vel valget å enten leggja han ned – eller skriva i han. Og om eg skal skrive, skal eg då fortsetje i same spor som før, eller skal eg byta profil?

Eg er jo stadig interessert i mange slags kreative aktivitetar, som alle kan bloggast om, og visa bilete av. Mykje av det går fint an å skrive om i ein og same blogg, òg, men så har eg jo Random Thoughts på engelsk – som òg har hatt ti års pause. Der kan eg òg skrive. Eg er dog lite lysten på å duplisere innhald, så her må eg nok tenka meg godt om.

Dei siste ti åra har eg arbeidd i forlag, både grafisk og skriftleg, og har sett meg ekstra inn i ein del ting som er viktige for forfattarar å tenke over. Pluss at skrivegleda mi og gleda med historieforteljing er meir tilbake. Det kan eg tenka meg å blogge litt om, på norsk. Men, fortener det kanskje sin eigen blogg, med det som tema?

Det blir litt å tenkja over dette – eg har jo ikkje lyst å spre meg for tynt ut over for mange plassar, slik at alt renn ut i sanden og det går ti nye år utan oppdateringar …

Eg vil ikkje stela ein bil

Legg att eit svar

For eit lite år sidan kom platebransjen med kampanjen piracy kills music. Ikkje alle var heilt einige i det, og at mange av påstandane som vart sett fram var heilt galne hjelpte kanskje ikkje heilt på å overbevisa publikum.

Politikarar er kanskje lettare å overbevisa, og film- og platebransjen sine lobbyistar har no fått god utteljing på det dei har gjort slik sett, sjølv om ting etter kvart byrjar å skje. Det er visst helst svenskane som har fått ord på seg for å vera meir opne for at fildelinga ikkje berre har negative sider ved seg, inkludert blant enkelte politikarar. No nyleg er det dei grøne – i heile Europa – som prøver å slå tilbake mot film- og platebransjen sin propaganda. Det gjer dei ved hjelp av ein liten filmsnutt, som nok vil verka ein smule kjent for alle som har sett film på kino, eller DVD.

Propaganda:

Responsen:

Vel – det er òg ei lita nettside laga til: I wouldn’t steal (eksisterer ikkje meir). Svenske Aftonbladet var tidleg ute med ein reportasje om dette. Naturleg nok er ikkje alle like nøgde med utspelet til Miljøpartiet…
(Via TorrentFreak)

Ein imponert lallebommar

Legg att eit svar

Dette tok stad natt til sundag, så det er lite imponerande at eg først skriv om det no. Det som derimot imponerte er servicen eit firma har vist meg til no. Eg har nemleg handla litt frå Amazon dei siste dagane, i fleire omgongar, men òg nytta sjansen til å handla frå andre, ved å klikka på dei «used and new»-lenkene som Amazon gir.

Eitt av dei firmaene som eg bestilte frå via Amazon, Bookdepository, sendte nemleg mail til meg klokka 01:48, natt til sundag, for å fortelja korleis det låg an med bestillinga – dei ville snart senda bøkene eg hadde bestilt.

Eg vart imponert eg, over å få ein slik mail på eit slikt tidspunkt. Greit nok, det er nok eit automatisert system som tek seg av utsendinga av slikt, men likevel. På det tidspunktet vart eg imponert.

Kva så med lallebomminga? Vel, eg heldt nemleg på og kikka litt på bloggstatistikken min akkurat då, og ein gammal artikkel eg skreiv om lallebomming (på engelsk) dukka opp som nylig besøkt. Hadde heilt gløymt ut av det ordet eg, der eg satt og lallebomma. Eg prøvde å innføra dette nyordet første gong på kvinneguiden tilbake i 2005, men sidan det etter eit raskt søk med Google ikkje dukkar opp i bruk andre stadar, må det kunna seiast å vera eit heller mislukka forsøk.

Skjønt, ein veit jo aldri. Eg held stadig på å lallebomma eg, når eg ikkje burde, så …

Ting om meg ikkje mange veit

Legg att eit svar

wander har utfordra meg med eit lite meme, så eg får vel sjå om eg ikkje greier å gjera meg ferdig med denne då. (Eit tidlegare forsøk på å få meg til å ta opp slikt var ikkje vellukka…)

Tre jobber eg har hatt i livet mitt: Lærar, systemkonsulent, databaseutviklar

Tre stadar eg har budd: Stord, Bergen, Austevoll

Tre stadar eg har feriert: Tyskland, USA, Canada

Tre av mine favorittretter: Tikka Masala, fleskasos, laksemiddagen til opphavet

Tre stadar eg skulle likt å ha vore no: På stranda, på sjøen, Japan

Tre personar eg tror kjem til å svara på dette: Eg trur ingenting, eg. Becca, kanskje? (Sjølv om det var hennar utfordring eg aldri greidde å somla meg til å svara ferdig på …)

Kopiert og svart på.
Og snille deg, ikkje øydelegg det morosame.
Kopier det over på din blogg, fjern mine og legg til dine eigne svar.
På denne måten får du vita mykje nytt og spanande om andre!

Raske funderingar rundt LO

Legg att eit svar

Etter å ha lese artikkelen i Dagbladet om at FrP søker om stønad til valgkampen sin frå LO, så byrja tankane mine å surra litt. Informasjonssjefen Øyvind T. Hansen i LO meinar FrP neppe kan rekna med å få denne støtta, og det blir vel ikkje den heilt store overraskinga om han får rett i det. Men så var det tankane mine då, som byrja å surra litt rundt om litt andre ting.

Mange FrP-velgjarar er organisert i LO, meir eller mindre frivilleg. (Eg fekk sjølv beskjeden på ein arbeidsplass at «her er me organisert i LO!» – var der berre eit par veker, dog.) No kjenner eg ikkje så mykje til LO, men det skulle vel ikkje vera umogeleg at ein del av desse skulle kunna velgjast inn som tillitsvalde i organisasjonen? Det vert jo sagt at 25% av LO-organiserte stemmer FrP — og kor mange stemmer noko anna borgerleg? Nye 25%?

Uansett, dersom det ikkje står noko i forskriftene til LO om «å ha partiboka i orden,» så skulle det vera teoretisk mogeleg for organiserte som stemmer FrP eller anna borgerleg parti å bli tillitsvalde. Til og med på høgt nivå. Kanskje til og med som leiar for heile LO?

Hmmm – korleis hadde det vore? Ville leiaren i LO stadig hatt same rolle å spela i Ap som i dag, på grunn av rolla som LO-leiar, dersom vedkommande hadde vore FrP-velgjar?

Farleg å skryte av borna?

1 svar

SkulebornEg har ikkje born sjølv, men eg har i alle fall ofte høyrt kor viktig det er å skryte av borna, for å gi dei inspirasjon og stå-på-vilje. Men – er det slik det fungerer, eller kan skryt ha motsett verknad, dvs. får borna til å gi opp fortare?

No er eg nett ferdig med å lesa ein interessant artikkel, «How Not to Talk to Your Kids» som viser korleis skryt faktisk gjer ting verre. Ikkje all skryt, heldigvis, men me må vera forsiktig med korleis me gjer det. Skryt, altså.

Det viktige når me kjem med tilbakemeldingar er å applaudere innsatsen som blir gjort, for då lærer dei seg at innsats lønnar seg og står gjerne på vidare. Kunnskapen om at hjernen faktisk er ein muskel som blir betre og smartare av å trena seg opp er heller inga ulempe å ha. Den kunnskapen gjorde at ei gruppe skuleborn gjennomgåande gjorde det betre enn dei som ikkje hadde lært det. Og dei som fekk uhemma, generell skryt av typen «du er flink» gav raskast opp.

Ein god og lang artikkel som absolutt er verd å få med seg. Mange av oss finn nok oss ofte i situasjonar der dette er nyttig å veta – og, det gjeld vel ikkje berre for born, det med å få skryt?

Piracy kills music. No

1 svar

lego_pirat.pngEg har altså fått med meg at platebransjen her i landet har laga til ei kampanjeside der dei påstår at piratkopiering tek kverken på musikken. URL-en kan med litt kreativ lesing seiast å påstå det motsette, men pyttsann. Sidene er stilige dei, og informasjonen dei kjem med stemmer jo – så lenge ein tek nokre atterhald.

Etter innleiinga — eller kapittel 1 som dei kallar det — kjem tre spørsmål du kan prøva deg på, og fasiten deira:

Kva er lov?

  1. Laste ned musikk frå fildelingsnettverk (Fasit: Ulovleg)
  2. Kopiere ein CD du har kjøpt til MP3-spelaren din (Fasit: Lovleg)
  3. Dele musikken din i eit fildelingsnettverk (Fasit: Ulovleg)

Som sagt, fasiten deira stemmer, med atterhald. Atterhalda kan ramsast opp slik:

  1. Det er ikkje å laste ned musikk i seg sjølv som er ulovleg — det er å laste ned musikk der den som har rettane ikkje har gitt lov til slik deling som er ulovleg. Mesteparten av fildelinga som skjer er kanskje ulovleg, men det hindrar ikkje at det er svært mykje musikk som kan delast (og blir delt) over fildelingsnettverk heilt lovleg.
  2. Vel – dette skulle jo berre mangla. ????
  3. Igjen, her må me ta det atterhaldet at «musikken din» er musikk der det er andre som har rettane, og som ikkje tillet at musikken vert delt slik. Om dei som har rettane tillet slik deling, eller om det er du som har rettane (til din eigenproduserte musikk) så kan du sjølvsagt dela denne musikken i eit fildelingsnettverk. Det ser elles litt rart ut å sjå på trykk at platebransjen brukar uttrykket «musikken din» – elles så synest eg no dei seier at musikken ikkje er din, du har berre kjøpt retten til å høyra på …

I kapittel to fortel dei om forskjellane i studio: På 90-talet kunne plateselskapa bruka tid på artistane i studio — men det kan dei ikkje no, fordi dei tener dårlegare, som igjen skuldest at dei sel mindre musikk no. Det ligg i dette at dei meinar det er piratkopieringa som har skuld i dette. Eg berre lurar på ein liten ting her: Dersom dei brukar mindre tid på artistane i studio — vil kvaliteten verta skadelidande då? Og, vil ikkje det òg kunna vera ein grunn til mindre salg? For det er jo ikkje freistande å kjøpa noko med dårleg kvalitet…

Sjølvsagt, med tanke på framveksten av andre ting me kan bruka pengar på, utan tilsvarande vekst i pengane me kan bruka på alt dette, så vil jo salet av musikk gå nedover. Logisk nok.

Kapittel 3: Dei seier det òg er fordelar med internett. Du kan nemleg leggja ut musikken din gratis og bli kjent blant fleire (Whoa, gratis? Er det lov då?) – eller du kan kjøpa musikken der og lasta ned. Fordelane med å kjøpa slik er høg lydkvalitet, ingen fare for virus, og det er lovleg.

Igjen, det er mykje musikk å få tak i, heilt lovleg, utanfor plateselskapa (Les: Dei fire store selskapa, helst) sin kontroll. Dei nemner jo sjølv eitt døme. Faren for virus i musikkfiler, den er vel heller mikroskopisk. Eg veit ikkje om det ein gong er råd å få til eg, i spesielle tilfelle. Og lydkvaliteten, der ser eg jo at fleire fildelarar seier dei får tak i betre kvalitet utanfor (dei fleste) nettbutikkane, og at dei faktisk saknar lovlege tilbod der det er råd å lasta ned musikk i tapsfritt format.

Når det gjeld dei ulike påstandane deira, og spørsmåla/svara deira, så er det mykje der som ikkje heilt stemmer overeins med det fleire andre undersøkjingar seier, for å seia det forsiktig. RIAA og tilsvarande organisasjonar i andre land har blitt tekne i å koma med usanne opplysningar. Sony har blitt teke i å laga til skadelege rootkit, som legg PCen vid open for skadeleg programvare. Og meir med, som gjer meg skeptisk til opplysningar dei kjem med, og det har altså vist seg å vera ein sunn skepsis i fleire tilfelle. Kvifor skal eg då ta påstandane på denne nettstaden for god fisk? Eg tek i alle fall ikkje sjansen på å innstallere det programmet deira. Kven veit kva det gjer, og kva dei synest bør vera ulovleg …

Eg har forresten skrive meir om denslags i den engelskspråklege bloggen min, om nokre har interesse av det.

Har du iPod? Då er du ein tjuv!

Legg att eit svar

Eg er kanskje litt vel fordømmande overfor ei bestemt gruppe i overskrifta her, så la meg ila til med å seia at det gjeld i grunnen eigarar av mp3-spelarar generelt. Tjuvar heile gjengen, er dei.

I alle fall er det slik me må forstå styreformann Doug Morris i Universal, når han seier «These devices are just repositories for stolen music, and they all know it. So it’s time to get paid for it.» Dette er uttalt i samband med at UMG får ein del av inntektene av salget av Microsoft sin Zune.

Ei vakker haldning, er det ikkje? Eller kanskje ikkje. Rettnok er det nok ein god del piratkopierte melodiar på ulike mp3-spelarar rundt om kring, men det er då jammen mykje meir enn det, òg. Inkludert kjøpt musikk frå UMG. Eg greier ikkje å sjå på utspelet som noko anna enn eit ledd i å skvisa pengar ut av andre fordi bransjen ikkje greier å tilpassa seg.

Og kva med Microsoft? Dei må vel ha vore desperate, for å ha gått med på ein slik avtale. Dei snakkar med andre store og uavhengige plateselskap omliknande avtalar — men kvar set dei grensa? Er det berre store plateselskap som skal få erstatning for sine «tap» eller skal det gjelda dei små òg?

Microsoft har rota det til her. Òg med tanke på andre produsentar av mp3-spelarar — kjem platebransjen (det er vel helst stort sett dei få store, multinasjonale?) til å kreva ein del av kaka deira òg? Får i så fall håpa dei står i mot slike tullekrav.

Melding om ankommet ufortollet sending

Legg att eit svar

Project Dogwaffle PackageDet låg ein konvolutt i postkassa mi. Ein med vindauge, og med Posten som avsendar. Kva det var for noko hadde eg inga aning om — dei sendte vel ikkje adressert reklame til meg?

Neida, det var ikkje reklame. Då eg hadde kome meg inn og slengt meg ned framfor PCen og posten på skrivebordet, opna eg og såg kva det kunne vera. Og overskrifta var grei nok den: «Melding om ankommet ufortollet sending.» Eg var altså litt lengre — det låg ei pakke og venta på å bli fortolla. Ei pakke til meg. Men kva? Eg hadde ikkje bestilt noko.

I følge opplysningane i brevet, var det eit rekommandert brev frå Storbritannia, og avsendar var Fasttraksoftware. Hmmm, Fasttrak Software ja, det… Det ringte ingen bjeller. Men eg satt jo klar framfor PCen og skreiv raskt inn namnet i Google. Nokre resultat dukka opp òg, og eg såg etter på eitt av dei. Programvare for hageplanlegging/-utforming? Det høyrdest litt kjent ut — hadde vore borte i noko sånt, men det var mange år sidan. Innstallerte det aldri, sidan eg ikkje hadde hage.

Men då eg såg Project Dogwaffle stod det med eitt klart for meg. Det var nemleg premien i ein konkurranse i eitt av dei første nummera av ImagineFX, eit britisk blad. Og den konkurransen sendte eg inn svar til. Her var altså resultatet – eg hadde vunne! Situasjonen minna meg litt om ein annan konkurranse eg var med i for svært mange år sidan, i eit anna britisk blad. Ikkje fordi situasjonen var så lik — heller tvert om. Her fekk eg premien utan å bli fortalt om det, førre gong vart eg fortalt at eg vann, men fekk aldri premien. Men — pakken var jo klar til fortolling, eg måtte betala pengar?

Eg leste brevet grundigare, for å sjå kva som stod. Eg visste det er råd å ta hand om fortollinga sjølv og sleppa avgifter til posten, men korleis var no desse avgiftene, og kvar ligg den lokale tollstaden? Og måtte eg verkeleg betala toll når det var gåve? Løysinga for å få svar var grei nok — eg fekk stikka innom posten no når eg likevel skulle ut.

Ho var hyggeleg ho på posten, men noko greia på det med tollen, det hadde ho ikkje. Alt det ho gjorde i slike tilfelle var å faksa utfylt skjema over til dei som skulle ha det. Men eg kunne jo skriva på skjemaet at det var ei gåve? Eller ringa kundeservice og snakka med dei der. Uansett, skulle eg fortolla sjølv, måtte eg reisa inn til Stavanger, og då ville vinninga nesten gått opp i spinninga.

Eg bestemte meg for å ringa eg, sjølv om eg måtte venta til over helga. Der kom eg raskt til folk som kunne hjelpa. Det var gåve ja — kunne eg få avsendar til å gi melding om at det var ei gåve? Vel, det var ikkje så lett det — eg visste jo i grunnen ikkje kven eg skulle kontakta der, eller adressa for den del. Dama i andre enden ba meg halda linja, ho skulle snakka med dei i pakkeavdelinga (eller noko sånt.) Ei stund seinare kom ho tilbake: «Jo, det er ei gåve. Men eg skal ikkje røpa kva det er. Du får pakka om 2-3 dagar.» Eg takka fint.

2-3 dagar seinare fekk eg pakka. og joda, eg hadde rett, det var Project Dogwaffle. Eit grafikkprogram som simulerer naturtru penslar. Det er no innstallert — men eg har ikkje fått testa det enno. Er litt for mange andre ting eg må få unna før eg kan kosa meg med det. Men no må eg i alle fall få sett av tid til å teikna litt igjen, og få nokre resultat ut av dette. Håpar dei vert gode nok til at eg tør visa fram noko. 😉